استفاده از تایپیت روغنی باعث کاهش صدای تایپیت، کاهش سایش قطعات سیستم محرک سوپاپ و حذف نیاز به تنظیم مداوم خلاصی سیستم محرک سوپاپ می‌شود. روغن تحت فشار که از پمپ روغن تأمین می‌شود، از طریق یک مجرای اصلی روغن به بالابر منتقل می‌گردد.
این مجرا در طول بدنه موتور امتداد دارد و وقتی سوپاپ بسته می‌شود، روغن از طریق روغن‌خورهای موجود در بدنه تایپیت و پیستون داخلی وارد تایپیت می‌شود. فشار روغن باعث باز شدن شیر پولکی شده و روغن به فضای زیر پیستون تزریق می‌گردد. این فرآیند موجب بالا رفتن پیستون و فشرده شدن میل تایپیت می‌شود تا همه خلاصی سیستم محرک سوپاپ گرفته شود. زمانی که بادامک تایپیت را به سمت بالا می‌برد، تایپیت دیگر صدا تولید نمی‌کند، زیرا خلاصی سیستم محرک گرفته شده است. وقتی استکان تایپیت به‌یکباره بالا می‌رود، فشار روغن زیر پیستون افزایش یافته و شیر پولکی بسته می‌شود تا روغن در محفظه باقی بماند.
با توجه به اینکه روغن یک سیال تراکم‌ناپذیر است، تایپیت روغنی مانند تایپیت مکانیکی عمل می‌کند؛ یعنی بالا می‌رود و سوپاپ را باز می‌کند. وقتی برجستگی بادامک از زیر تایپیت عبور کرد، فنر سوپاپ آن را به پایین فشار می‌دهد و سوپاپ بسته می‌شود. این فرآیند باعث بازگشت تایپیت به جای خود و کاهش فشار در محفظه می‌شود. در صورتی که نشت روغن رخ دهد، مقدار بیشتری روغن از مجرای اصلی وارد شده و مجدداً محفظه پر می‌شود.
در بسیاری از موتورهای سوپاپ‌رو روغنی، تایپیت روغنی پاشنه انگشتی و سطوح تماس را روغن‌کاری می‌کند. وقتی سوپاپ بسته می‌شود، روغن از طریق سوراخی که در میل تایپیت تعبیه شده، وارد نشین تایپیت می‌شود و سپس در میل تایپیت توخالی به سمت بالا حرکت می‌کند. در برخی موتورهای میل‌سوپاپ‌رو، تایپیت روغنی در سمتی از انگشتی نصب می‌شود که با ساق سوپاپ در تماس است و در سایر موتورهای میل‌سوپاپ‌رو، تایپیت روغنی در استکان تایپیت جای گرفته است.
- ۰ ۰
- ۰ نظر